Αγαπητή Μαρία...(1)
Ο πωπός μου, ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για σένα, είναι ακόμη safe απο 2μετρους χοντρους σκουρόχρωμους ανθρώπους...
Παρόλα αυτά έχω να σε ενημερώσω πως η τεχνολογία έχει προχωρήσει και η βαζελίνη θεωρείται πλέον ξεπερασμένη...(υποπαράγωγο του πετρελαίου)
Απο εκεί και πέρα όμως έχω να πώ πως το δράμα σου δεν με έχει αφήσει ασυγκίνητο! Υπέροχο το ανέκδοτο που μοιράστηκες μαζί μας και τα εξηγεί πλέον όλα για την ψυχοσύνθεσή σου...
Δύσκολο πράγμα η απόρριψη αγαπητή Μαρία(1)...να έχεις μπροστά σου τον δίμετρο σκουρόχρωμο έτοιμο να σε κατασπαράξει και αυτός να προτιμά τον άντρα σου!
Κατά την κλινική ανθρωπολογία λοιπόν, ο φόβος της απόρριψης ως αποτύπωση, μας συνοδεύει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και είναι απόλυτα φυσιολογικός.
Συχνά, οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε αυτό τον φόβο, αυτή την αίσθηση απειλής, με Stress. Το Stress αποτελεί μια κατάσταση ανισορροπίας και εσωτερικής διαμάχης.
Σε μια τέτοια κατάσταση οι ανώτερες λειτουργίες μας μειώνονται σε βαθμό που δεν μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις, στρεφόμαστε στον εαυτό μας και αδυνατούμε να επεξεργαστούμε πληροφορίες και λογικά επιχειρήματα.
Κάθε είδους λογική διατύπωση σε καταστάσεις Stress μπορεί να προσληφθεί ως μια ακόμη αυστηρή κριτική, επομένως και ως φόβος ενδεχόμενης απόρριψης από τους άλλους λόγω της αδυναμίας σου να μείνεις ψύχραιμη.
Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψιν αποφάσισα να σταθώ στο πλάι σου και να σε στηρίξω στον γολγοθά που ανεβαίνεις μπας και καταφέρω να σε σταματήσω απο τον κατήφορο που κατεβαίνεις...
Μαρία(1) κι εγώ σ'αγαπώ πολύ...είμαι σχεδόν ερωτευμένος!
Υ.Γ. : Αγαπημένε μου ΚΕΑΔΑ με συγκινεί το ενδιαφέρον σου...αλλά εδώ στην κόλαση ξέρεις έχουμε όλο τον χρόνο ζέστη...τα λαιμά μου είναι safe
Αρχικό μήνυμα απο maria1
