"Έτσι λοιπόν κατάλαβα που άφησα τα χρήματά μου," ο Mark Atilius ολοκλήρωσε την ιστορία του.
Οι δυο φίλοι κάθονταν κοντά στο τζάκι στο σπίτι του αρχιτέκτονα και έτρωγαν δαμάσκηνα.
"Είσαι πραγματικά έξυπνος. Τα έκανες όλα σωστά", ενέκρινε ο Lucius. "Παρεμπιπτόντως, πότε φεύγεις;"
"Ξέρεις Lucius," εξομολογήθηκε ξαφνικά ο Mark Atilius."Δεν θα οδηγήσω άλλο το καραβάνι".
Ο Tarquinius σταμάτησε να κοιτάζει το τελευταίο δαμάσκηνο στο πιάτο και κοίταξε τον φίλο του με έκπληξη.
"Γιατί;" τον ρώτησε.
"Βλέπεις, έχω ταξιδέψει με καραβάνια από όταν ήμουν μικρός. Επισκέφτηκα όλες τις περιοχές, αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν είδα τίποτα. Σαν οδηγός καραβανιού δεν μπορείς να περιπλανηθείς μακριά από τις άμαξες!" είπε ο Mark με ενθουσιασμό. "Και εγώ πάντα ήθελα να γυρίσω και να ταξιδέψω μόνος μου. Βλέπεις;" επανέλαβε.
Ο Lucius Tarquinius Lepidus σκέφτηκε για λίγο.
"Και έχεις αποφασίσει που θα πας;" ρώτησε ο Αρχιτέκτονας.
"Πριν λίγο καιρό αγόρασα έναν πάπυρο, ένα τμήμα από ένα ημερολόγιο που ανήκε σε έναν σύμβουλο που ήταν ο διοικητής μιας χαμένης λεγεώνας. Λέει για θησαυρούς που κατέκτησαν σε μια μακρινή επιδρομή και έπρεπε να κρύψει κάπου στην μέση του πουθενά." απάντησε ο Mark. "Αλλά ακόμα δεν μπορώ να το αποκωδικοποιήσω, ο σύμβουλος χρησιμοποίησε κάποιο κώδικα. Μπορείς να το δεις;"
Ο αρχιτέκτονας πήρε τον παλιό πάπυρο από τα χέρια του φίλου του. Έριξε μια γρήγορη ματιά για την ιστορία της χαμένης λεγεώνας και βρήκε γιατί μιλούσε ο οδηγός του καραβανιού.
"Νομίζω ότι σε κορόιδεψαν Mark!" είπε με ένα κοφτό γέλιο. "Αυτά είναι άλλα ντ' άλλων!"
"Ήμασταν στον δρόμο από το -.-. .- . ... .- .-. . .- στο --. .... . .-. .-.. .- , όταν συναντήσαμε ένα κομβόι που ταξίδευε από το .--- . .-. ..- ... .- .-.. . -- στο . -... ..- .-. .- -.-. ..- -- . Μας είπαν ότι ξέσπασε μια ταραχή στην πόλη μας. Αποφασίσαμε να πάμε πίσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γι αυτό κατευθυνθήκαμε στα πέντε χρυσά πεδία δυτικά από την κοντινότερη πόλη που ανήκε στον Ρωμαίο Φρουρό."
Εργασία: Αποκρυπτογραφήστε το μήνυμα.