Και να, λοιπόν, που τελείωσε και ο s2. Ανοίγω το παρόν θέμα μόνο και μόνο για να το τονίσω αυτό, γιατί κάποιοι δεν φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα.
Κάποιοι ξέρουν να παίζουν, κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι έμαθαν καλύτερα το παιχνίδι παίζοντας στον s2, κάποιοι άλλοι όχι.
Από εκεί και πέρα, μου κάνει εντύπωση ότι ενώ γενικά το travian δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, για κάποιους δυστυχώς είναι κάτι πολύ περισσότερο...
Δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους κρίνουν τους ανθρώπους για το πώς παίζουν travian βγάζοντας συμπεράσματα και για την πραγματική τους ζωή αλλά και για όσους ζουν μέσα από το συγκεκριμένο παιχνίδι καταστάσεις και συναισθήματα εξίσου ή ενίοτε ακόμα και περισσότερο έντονα από όσο στην πραγματική ζωή.
Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει γιατί ενδεχομένως το travian να είναι - μεταφορικά και καθ' υπερβολή - όλη τους η ζωή, αλλά είναι γεγονός ότι συμβαίνει. Μου έκανε εντύπωση, και στον s1 και στον s2, ότι μεταξύ παικτών δημιουργήθηκαν καταστάσεις αντιπάθειας, μίσους, κ.λπ., με προεκτάσεις ακόμα και εκτός travian.
Υπήρξαν άνθρωποι που ήταν φίλοι στην πραγματική ζωή και χάλασε η φιλία τους μέσα από το travian επειδή π.χ. ο ένας δεν υποστήριξε τον άλλον όσο έπρεπε ή γιατί έπαιξαν σε αντίπαλες συμμαχίες, κ.λπ.
Αυτά τα πράγματα στην δική μου λογική είναι αδιανόητα. Παίζουμε travian για να περάσουμε καλά, να κάνουμε την πλάκα μας, να εκτονωθούμε από τους ρυθμούς της καθημερινότητας, κ.λπ., και όχι για να στενοχωρηθούμε, να χαλάσουμε την διάθεσή μας.
Και ενώ με πολλούς φίλους και γνωστούς έχει τύχει και εγώ να ανταλλάξω "βαριές" κουβέντες στα πλαίσια του παιχνιδιού, ακόμα και στο παρόν forum, όταν βρισκόμαστε εκτός παιχνιδιού δεν φαντάζεστε πόσο γέλιο πέφτει με όλες αυτές τις αληθινά σουρρεαλιστικές καταστάσεις.
"Εγώ σου έφαγα τον στρατό", "εγώ σου πήρα τα χωριά" "εγώ σου έσπασα την πρωτεύουσα", "εγώ, ρε, ήμουν spy και δεν το πήρες καν χαμπάρι"... όλα αυτά είναι για να διασκεδάζουμε και να γελάμε όσο δεν παίρνει.
Με λύπη μου όμως διαπιστώνω ότι κάποιους δεν είναι έτσι.
Στον s1 όταν είχαμε πάρει απλώς ένα χωριό, η πρώην ιδιοκτήτρια μάς έστειλε π.μ. στο οποίο ανέφερε ότι έκλαιγε όλη την ημέρα και ό,τι κόντεψε να πάθει νευρική κρίση και να καταλήξει στο νοσοκομείο. Έπαθα σοκ, σας το λέω ειλικρινά.
Στον s2 ζήσαμε τα ίδια και χειρότερα, όταν π.χ. οι κόντρες μεταξύ αντιπάλων άρχισαν να έχουν και πάλι προεκτάσεις στην πραγματική ζωή. Χτες π.χ. είχα συνάντηση με τέσσερις παίκτες μίας συμμαχίας και μου είπαν ότι μετά από όσα έγιναν στο παιχνίδι δεν πρόκειται να ξαναμιλήσουν σε τρεις συγκεκριμένους παίκτες που ήταν κολλητοί τους πριν από το travian και οι οποίοι δεν τους φέρθηκαν εντάξει στα πλαίσια του παιχνιδιού. Αν είναι δυνατόν...
Για να καταλάβετε πόσο ανούσια είναι όλα αυτά, σας αναφέρω απλώς το παράδειγμα των ΑΕΤΩΝ και των DOOM. Οι άνθρωποι από τους οποίους ξεκίνησε όλη αυτή η κόντρα στον s2, ο kalintor και η ELENI, έγιναν μετά ξανά σύμμαχοι στον νέο s1. Αυτό δείχνει με πόσο ώριμο τρόπο αντιμετωπίζουν το παιχνίδι οι αρχηγοί δύο εκ των μεγαλυτέρων και πιο σοβαρών συμμαχιών του s2 (και όχι μόνο...) και αποτελεί δίχως άλλο παράδειγμα προς μίμηση.
Γιατί ό,τι κι αν γίνεται εδώ μέσα, γεγονός παραμένει ότι το travian δεν είναι αληθινή ζωή.
Όποιος επιτρέπει στον εαυτό του και στην ψυχολογία του να επηρεάζεται αρνητικά από το συγκεκριμένο παιχνίδι, θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο να μην ξαναπαίξει travian, έτσι δεν είναι;
Να είστε όλοι καλά, καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές.